درمان زود انزالی

داروهای درمان زود انزالی

داروی زود انزالی در اصل برای افزایش مدت یا حجم انزال در مردان استفاده می شود. داروهایی که در حال حاضر در سطح جهان برای درمان این بیماری جنسی به کار می‌رود از دسته داروهای SSRIS هستند که شامل سیتالوپرام، پاروکستین، فلوکستین، سرترالین و فلووکساتین می‌باشند. نتیجه درمانی این داروها در طول درمان ۱۲ هفته ، ۸۰ درصد می‌باشد.

قابل ذکر است که یک دارو ممکن است در فردی درمان مناسب ایجاد کند در حالی که همین دارو در فرد دیگر اثر مناسب درمانی نداشته باشد، لذا بیمار پس از ۵ روز مصرف دارو چنانچه نتیجه‌ای نگرفت باید برای تغییر دارو مراجعه کند.

سروتونین زود انزالی

مطالعات تجربی نشان داده که سروتونین و گیرنده های آن، کنترل عصبی انزال در حیوانات را تنظیم می‌کنند. به علاوه بر روی حیوانات نشان داده است که کاهش سروتونین و فعال نمودن گیرنده های مربوط به آن منجر به یک انزال سریع‌تر می‌گردد. دو روش درمانی با داروهای فوق وجود دارد.

چون استفاده مداوم و طولانی مدت دارو ممکن است بیمار را از استفاده دراز مدت آن باز دارد، لذا استفاده دارو ۳ ساعت قبل از عمل جنسی روش دیگر درمان است. نتایج این روش با روش طولانی مدت ۱۲ هفته چندان تفاوتی ندارد. این نوع روش درمانی در سال ۱۹۷۹ توسط Alilenious گزارش شد.

کلومی پرامین

طی مطالعاتی گزارش شده کلومی پرامین، در درمان زود انزالی موثر است ولی به علت عوارض ۵ الی ۱۵ درصدی آن مانند اختلال دید، خشکی دهان و سایر عوارض کولینرژیک مصرف آن محدود گردیده است. داروی ذکر شده با مختل کردن بازجذب سروتونین در مغز باعث افزایش سروتونین شده و باعث به تاخیر انداختن انزال می‌ گردد.

داروهای فوق به طور گسترده‌ای در درمان افسردگی استفاده می‌شوند و به علت عارضه به تاخیر انداختن انزال و بعضا قطع انزال، برای درمان زود انزالی در انسان استفاده می‌شوند. داروهای نامبرده  دارای مکانیسم و اثر مشابهی هستند و شواهدی موجود است که نشان می‌دهد که سیتالوپرام و فلوواکستین اثرات کمتری نسبت به داروهای پاروکستین، سرترالین و فلوکستین در به تاخیر انداختن انزال دارند. با کشف اثر و مکانیسم این داروها، راهی به سوی درمان زود انزالی را پیش روی ما قرار داد.

فلوکستین

داروی فلوکستین بعد از قطع درمان ۳ تا ۶ ماه بهبودی گزارش گردیده و نقش بالقوه‌ای در درمان زود انزالی دارد. این دارو به خوبی در اکثر بیماران قابل تحمل بوده و عوارض دارو، اضطراب، بی ‌خوابی  به مقدار کم، کاهش میل جنسی و گاهی عدم انزال می‌باشد. عدم دفع انزال ممکن است تا چند هفته پس از قطع دارو باقی بماند که گمان می‌رود به علت دفع آهسته متابولیت‌های آن باشد.

سرترالین

سرترالین علاوه بر مهار انتخابی باز جذب مجدد سروتونین دارای مهار گیرنده های دوپامین نیز می‌باشد و شایع‌ترین عارضه آن اختلالات گوارشی است. مقدار مصرفی دارو به میزان ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم روزانه می‌باشد.

قرص پاروکستین برای زود انزالی

در داروی پاروکستین، مصرف روزانه یک قرص کافی می‌باشد، اثر این دارو به طور اختصاصی روی مغز اثر می گذارد و باعث افزایش مقدار سروتونین و در نتیجه درمان زود انزالی است. این دارو همزمان با داروهایی نظیر دیلانتین و وارفارین نباید خورده شود.

عارضه دارو بی‌خوابی شدید است  و مصرف روزانه ۱۰ میلی‌گرم کافی می‌باشد. پاروکستین-سرترالین و فلوکستین به نظر می‌رسد دارای اثرات مشابه باشند. این داروها به خوبی قابل تحمل هستند، عوارض کمی دارند و باعث سرگیجه و ناراحتی گوارش می‌شوند که سه الی چهار هفته پس از درمان از بین می‌روند.

گاهی ممکن است عدم انزال به علت شروع درمان با دادن مقدار زیاد دارو یا پس از قطع دارو اتفاق افتد. اضطراب غالبا به شکل عارضه حاد زودگذر دیده می‌شود. تجویز این دارو در مبتلایان به اختلالات اسکیزوفرنی حاد جایز نمی‌باشد.

افراد مبتلا به زود انزالی اولیه به طور یکسان نسبت به داروهای نامبرده پاسخ نمی‌دهند، در حالیکه در افراد زود انزال نوع ثانوی، این حالت دیده نمی‌شود. در افراد زود انزال اولیه در مقایسه با بیماران مبتلا به زود انزالی ثانوی پاسخ درمانی کمتر است.

زود انزالی ثانوی

در افراد مبتلا به زود انزالی ثانوی وقتی درمان از داروی پاروکستین و رفتار درمانی به صورت قطع و وصل انزال به مدت ۱۲ هفته صورت گیرد، فقط ۷۰ درصد بیماران قادر به حفظ و نگهداری و کنترل انزال خواهند بود و دوره درمان به طور متوسط ۳ ماه می‌باشد. عود سریع در ۳۰ درصد مبتلایان به انزال اولیه بعد از درمان بوجود می آید. درصد بهبودی انزال زودرس بعد از درمان بستگی به این دارد که آیا عامل انزال اظطراب بوده  یا التهاب پروستات یا ژنتیک باعث آن شده باشد.

دکتر هوشنگ قوامی جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و ناباروری و ناتوانی جنسی مردان در تهران

 منبع:

https://dr-ghavami.com/